„Pomysł scenariusza tego filmu wywodzi się nie od postaci, lecz od pewnej idei; idei pokazania człowieka, na którego spada równocześnie zbyt wiele nieszczęść. Dokonuje się to w wieku przełomowym, w wieku, który daje bohaterowi filmu poczucie siły, pewności siebie. Ale w tym wieku pojawia się też potrzeba wewnętrznego rozliczenia z tego, co się dotychczas zrobiło. Zarysowana została więc sytuacja psychologiczna i moralna, a potem stworzyliśmy bohatera, który mógłby ją ucieleśnić na ekranie. Zawód dziennikarza po prostu bardzo pasował do kogoś, kto wiele podróżuje, a więc ma możliwość odniesienia własnych problemów i doświadczeń do innych warunków życia. To wszystko stanowi jego siłę, która jak się okazuje, jest również jego słabością”.

„Robię filmy, które sam chciałbym zobaczyć, rozmowa z Małgorzatą Dipont", 1979, za: „Wajda mówi o sobie", oprac. W. Wertenstein, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1991 [2000], s. 118.