Rysunki i obrazy

„Kiedy nie rysuję kilka dni z rzędu, zapominam wszystko. To nie ma związku z ręką ani okiem. To pozostaje nauczone. Zatraca się myślenie kategoriami kreski i plamy, tłumaczenie świata na rysunek. Ponieważ jest to nienaturalne i niekonieczne do życia. Przestając rysować, wracam do stanu naturalnego zbaranienia, które polega na posługiwaniu się wzrokiem na tyle, żeby nie potknąć się ani nie uderzyć głową przy wsiadaniu do samochodu”.

Andrzej Wajda, Szkicownik: Podróż na Daleki Wschód (1987)

„Pomimo beznadziejnych warunków materialnych i wszystkich ograniczeń te kilka lat wojny [przeżytych w Radomiu] były dla mnie niezwykle intensywnym okresem życia. Chciałem malować! A kiedy szczęśliwym trafem dostałem w prezencie pudełko olejnych farb, którymi namalowany jest tytułowy Autoportret, moje przeznaczenie zdecydowało się”.

Andrzej Wajda. Autobiografia

„Być może ta godzina, w której oglądałem pierwsze Rozstrzelanie Wróblewskiego, była największym momentem w moim życiu. Być może wtedy właśnie zrezygnowałem z malowania, żeby szukać dla siebie innej drogi. Być może wtedy zrozumiałem, że nasze pokolenie jest pokoleniem synów, którzy muszą opowiedzieć los swoich ojców, bo umarli nie mogą już mówić. Andrzej Wróblewski kontynuował wielką linię polskich artystów romantycznych, tych, którzy są do nas posłani przez zmarłych”.

Kino i reszta świata. Autobiografia