„[T]o, co się odczuwało po przejściu za bramę [stoczni], to było poczucie całkowitego bezpieczeństwa, całkowitej wolności i całkowitej niezależności tych, którzy tam się znajdowali. To nas właśnie zdumiało, że my tu wszyscy w Warszawie żyliśmy na przykład problemami takich czy innych zmian politycznych, personalnych. A robotników w stoczni to wcale nie interesowało, ponieważ oni nie dążyli do tego, żeby zmienić rząd czy żeby zmienić kierownictwo partii. Ci ludzie byli zupełnie czym innym zainteresowani. Byli zainteresowani zmianą własnego losu, a nie cudzego. W związku z tym ani nikt nie słuchał radia, ani też nie przejmował się telewizją. Tu po raz pierwszy zobaczyliśmy, jak dalece zwodna jest cała maszyna propagandy. Jak ona kompletnie może być zignorowana. Przy pewnym poziomie świadomości zbiorowej”.

„Zwycięstwo – z małym znakiem zapytania, rozmowa z Jerzym Biernackim", 1981, za: „Wajda mówi o sobie", oprac. W. Wertenstein, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1991 [2000], s. 139.