„Nim rozpoczęły się zdjęcia w Paryżu, a w Polsce trwała jeszcze Solidarność, na jeden dzień zjechał do Warszawy Gérard Depardieu, aby zobaczyć, jak wygląda rewolucja, a zwłaszcza, jak wyglądają jej przywódcy na chwilę przed upadkiem swego dzieła. Nie miałem żadnych wątpliwości co do zbliżającej się katastrofy. Odwiedziłem nawet któregoś dnia wczesnym rankiem Zbigniewa Bujaka, szefa Regionu Mazowsze, i zapytałem naiwnie, jakie środki i zabezpieczenia przygotowuje na wypadek odwetu ludowej władzy. Odpowiedział mi szczerze i otwarcie: »żadne!«. Był zresztą śmiertelnie zmęczony i mówił schrypniętym, ledwie słyszalnym głosem, który później Depardieu tak genialnie naśladował w scenie sądu. (…) Depardieu wprowadzony przez Krystynę Zachwatowicz stał dłuższą chwilę w korytarzu Regionu Mazowsze, przez który przewalały się tłumy ludzi i gdzie tworzyła się historia tych dni… Nie było ani takich słów, ani takiego reżysera, który mógłby lepiej wprowadzić aktora w temat mojego nowego filmu »Danton« niż to, co Gérard zobaczył własnymi oczami".

„Wajda. Filmy", WAiF, Warszawa 1996, s. 167.