„Ekipa złożona z przyjaciół jest czymś wspaniałym. Tyle tylko że korzystając z praw przyjaźni, wasi współpracownicy zaczną rychło wam radzić, jak macie postępować i jaki film robić. Są reżyserzy, którzy odrzucają z zasady wszystkie rady, boją się, że będą potem musieli dzielić się sławą (a może i pieniędzmi) z innymi. Tym, którzy tak sądzą, warto powiedzieć: jeżeli macie prawdziwą indywidualność, któż może was przekonać do rzeczy, która byłaby sprzeczna z waszymi poglądami? A jeżeli w jakiejś sprawie nie macie własnego przekonania – dlaczegóż by nie skorzystać z pomysłów innych? Przecież mogą wzbogacić wasz film”.

A. Wajda, „Podwójne spojrzenie”, Prószyński i S-ka, Warszawa 1998, s. 40.