„Być może ta godzina, w której oglądałem pierwsze »Rozstrzelanie« Wróblewskiego, była najważniejszym momentem w moim życiu. Być może wtedy właśnie zrezygnowałem z malowania, żeby szukać dla siebie innej drogi. Być może wtedy zrozumiałem, że nasze pokolenie jest pokoleniem synów, którzy muszą opowiedzieć los swoich ojców, bo umarli nie mogą już mówić. Andrzej Wróblewski kontynuował wielką linię polskich artystów romantycznych, tych, którzy są do nas posłani przez zmarłych".

Andrzej Wajda, „Kino i reszta świata", Wydawnictwo Znak, Kraków 2013, s. 51.