W tej umiejscowionej w XVII-wiecznej Polsce komedii charakterów intrygi matrymonialne łączą się z konszachtami finansowymi, a cechy poszczególnych bohaterów łatwo uznać za przywary narodowe Polaków. W  wypełnionej wartką akcją adaptacji dzieła Aleksandra Fredry, napisanego w tym samym czasie co Pan Tadeusz, Andrzej Wajda – tak jak w przypadku ekranizacji Mickiewiczowskiej epopei – wykorzystał wierszowane dialogi, którym dodatkowej świeżości nadali aktorzy, przede wszystkim brawurowy Roman Polański w roli Papkina. Zemsta jawi się jako wyraz traktowania przez Wajdę kina nie tylko jako sposobu wypowiedzi na tematy społeczne, ale również jako czystej przyjemności.