Bramy raju

Wielka Brytania, Jugosławia, 1967, 89 min

„Gdyby ten film był zrobiony w Polsce, miałby może trochę inny sens; byłbym go chyba zrobił trochę inaczej. Może byłby to film bardziej polityczny? Pierwsza wersja scenariusza Andrzejewskiego zawierała początek, który nadawał tej opowieści sens bardziej polityczny niż religijny. A w każdym razie rozważał owe uniesienia religijne w kategoriach politycznych. Wstęp pokazywał duchownych, którzy stoją przed alternatywą: posłać dzieci na pewną śmierć czy je ocalić? Ale oni nie rozumowali w kategoriach moralnych: że źle będzie, jeśli dzieci zginą, a dobrze, jeśli się uratują. Oni patrzyli na to z punktu widzenia interesu Kościoła. Byli gotowi poświęcić dzieci, bo ta ofiara pobudzi zemstę, która może stać się prawdziwą siłą”.
„Obsesja historii. Tradycja romantyczna, rozmowa z Bolesławem Michałkiem", 1968, za: „Wajda mówi o sobie", oprac. W. Wertenstein, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1991 [2000], s. 51.

Opis

Fabuła opowieści o zmierzającej do Jerozolimy XIII-wiecznej krucjacie dziecięcej skupia się na piątce nastolatków, którzy spowiadają się mnichowi z miłosnych grzechów, opowiadając jedno wydarzenie z różnych punktów widzenia – co przywodzi na myśl Rashomona Akiry Kurosawy. Ich zwierzenia, ilustrowane za pomocą retrospekcji, tworzą zagadkę, którą spowiednik rozwiązuje niczym detektyw – posyłający dzieci na zgubę głos Boga okazuje się jedynie głosem kochanka przywódcy krucjaty.