Popiół i diament
Polska, 1958, 110 min
„Obsesja historii. Tradycja romantyczna, rozmowa z Bolesławem Michałkiem”, 1968, za: „Wajda mówi o sobie”, oprac. W. Wertenstein, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1991 [2000], s. 51.„Do powodzenia bardzo przyczynił się Zbyszek Cybulski. Przystępując do tego filmu, nie myślałem o tym, że właśnie on będzie tym elementem, który tyle filmowi da. Jego sposób gry – ta nonszalancja, to ubranie, te okulary, te gesty – wszystko zbiegło się z jakimś ruchem młodzieży, która odnalazła tu siebie, która też chciała się kamuflować, ukrywać za ciemnymi okularami; dostrzegła »uniform«, w który tak lubi się ostatnio przyodziewać”.
Opis
Ostatnie chwile II wojny światowej. Młody akowiec Maciek Chełmicki musi wykonać jeszcze jeden rozkaz – zastrzelić komunistycznego aparatczyka, który przybył do prowincjonalnego miasteczka, by przejąć władzę. Z upływem godzin bohater widzi coraz mniejszy sens ciągłej walki, nawiązuje romans z barmanką miejscowego hotelu i staje się świadkiem zabawy przedwojennego establishmentu, który celebruje koniec starych czasów. Po czasach wojny chce przede wszystkim żyć i kochać, ale musi wciąż walczyć, pamiętać o poległych i poświęcać własne życie.
Powstała w okresie tzw. odwilży (po 1956 roku) adaptacja powieści Jerzego Andrzejewskiego dokonana przez autora powieści i Andrzeja Wajdę zmieniła wymowę pierwowzoru. Rola Zbigniewa Cybulskiego stała się w historii polskiej kultury niezrównanym mitem. Tożsamość i los bohatera wpisywały się zarówno w konteksty polskiego romantyzmu, z widocznymi odwołaniami literackimi, jak i popaździernikowych wartości.
Spotkanie z Andrzejem Wajdą i Januszem Morgensternem po filmie POPIÓŁ I DIAMENT prowadzi prof. A. Werner: YouTube.com
Informacje o filmie
Obsada
Galeria17
