„[J]est to utwór interesujący, wciąż żywy i dlatego chciałbym go przenieść na ekran. Ale inaczej. Chciałbym to zrobić tak, aby »Wesele« było zrozumiałe w świecie, to jest na obcym gruncie. Nie wiem, czy to jest możliwe, na pewno – bardzo trudne. W »Weselu« odwołujemy się do pewnej mitologii – już nawet nie polskiej, ale jakiejś ogromnie prowincjonalnej. Gdyby się w nim zjawiał nie Wernyhora, ale Robespierre albo Kolumb – byłoby to łatwiejsze, prostsze. Cała reszta – i to zaczarowanie, i ten poranek, i ten świt, kiedy postacie sztuki wychodzą przed chatę na łąkę, a tam tłum chłopów z kosami na sztorc, już gotowi, żeby kogoś rżnąć – dla tych scen warto by ten film zrobić. I taki secesyjny, gdzie by się wszystko snuło tak delikatnie, kapryśnie… Oczywiście trzeba by to zrobić w kolorze. Ale nie wydaje mi się, żeby to kogoś poza mną interesowało”.

„Filmy nie zrealizowane, rozmowa z Barbarą Mruklik”, 1967, za: „Wajda mówi o sobie”, oprac. W. Wertenstein, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1991 [2000], s. 150.