Jerzy Andrzejewski
Jerzy Andrzejewski (1909–1983) był polskim pisarzem, publicystą i scenarzystą. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, a jako prozaik debiutował w roku 1932 opowiadaniem Wobec czyjegoś życia. Przez pierwszą dekadę po wojnie tworzył zgodnie z doktryną socrealizmu i popierał władze PRL-u. W późniejszych latach był działaczem opozycji demokratycznej; współtworzył Komitet Obrony Robotników.
Jego twórczość często znajdowała się w kręgu zainteresowań Andrzeja Wajdy. W 1958 roku, na podstawie własnej powieści, napisał scenariusz do Popiołu i diamentu, a następnie współtworzył scenariusz Niewinnych czarodziejów. Z rozmów z Wajdą na temat filmu o krucjacie dziecięcej narodziła się również legendarna powieść Bramy raju, składająca się z jedynie dwóch (niezwykle długich) zdań; kilka lat później została przeniesiona na ekran według scenariusza samego Andrzejewskiego.
Do skutku nie doszła realizacja uwspółcześnionej wersji Wesela, którą planowali obaj artyści – z pomysłu tego narodziła się słynna powieść Miazga.
W 1968 roku Andrzejewski, wraz z Andrzejem Żuławskim, zaadaptował na scenariusz wojenne opowiadanie Wielki Tydzień, jednak tematyka żydowska uniemożliwiła spełnienie projektu. Wajda przeniósł to opowiadanie na ekran dopiero w 1995 roku.
Wspołpraca:
- Popiół i diament (1958) – scenariusz, autor pierwowzoru („Popiół i diament”)
- Wielki tydzień (1995) – autor pierwowzoru („Wielki tydzień”)
