Opracowanie muzyczno-wokalne, scenografia i kostiumy, nawiązujące zarówno do antyku, Bliskiego Wschodu, jak współczesnej Polski, podkreślały ponadczasowy, uniwersalny i aktualny wymiar tragedii. Chór w kolejnych scenach reprezentował zróżnicowane społeczeństwo – wojsko, urzędników, popleczników Kreona, młodzież popierającą Antygonę, robotników w kufajkach i hełmach przypominających stoczniowców. Inscenizację, ujęcie postaci bohaterów i chóru w kontekście aktualnej sytuacji politycznej odbierano jako głos przeciwko tyranii i przemocy.

Więcej informacji: sprawdź.

Fot. © S. Markowski / Archiwum Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie