Przedstawienie nazywano „seansem teatralnym” – sceniczny obraz nędznego pomieszczenia w suterynie, pod rurami kanalizacyjnymi, gdzie toczyła się akcja, ograniczony był ramą ekranu, światłem żarówki i przezroczystą zasłoną. Teatralny ekran pogłębiał wrażenie izolacji, zniewolenia, skupiał uwagę na bohaterach. Typowe postaci AA i XX były w przedstawieniu silnie ukonkretnione i indywidualizowane w działaniach aktorów o odmiennych osobowościach i temperamentach scenicznych – Jerzego Stuhra (AA) i Jerzego Bińczyckiego (XX).

Więcej informacji: sprawdź.