Na początku spektaklu Andrzej Wajda mówi o swoim spojrzeniu na Hamleta i idei tej teatralnej inscenizacji. Spektakl był nagrywany bez udziału widowni, pewnym ekwiwalentem intymnego charakteru obcowania widzów z Hamletem i aktorami są filmowe zbliżenia. Lustrzane odbicia fragmentów scen zbiorowych zastępują ograniczony w przedstawieniu widok sceny.