Dürrenmatt „przepisał” sztukę Strindberga Taniec śmierci, zachowując fabułę, zarys postaci i konflikty oryginału, uprościł język i zrezygnował z psychologii na rzecz groteski. Kluczem inscenizacji Wajdy było tytułowe „play”. Gra ze Strindbergiem stawała się w przedstawieniu grą na śmierć i życie bohaterów, grą  aktorów akcentujących sztuczność scenicznej ekspresji, grą pomiędzy aktorami, grą z widzami obserwującymi rozgrywki na scenie-ringu jak mecz bokserski.

Więcej informacji: sprawdź.