Tytuł dramatu i wzmianki o poszukiwaniach Strindberga muzycznego wyrazu dla swojego utworu skłoniły  Wajdę do powiązania Sonaty widm z równie „poruszającym utworem muzycznym na temat śmierci” (jak wyznał): z Sonatą b-moll op. 35 Fryderyka Chopina. Sceny dramatu  przeplatały się z granymi na fortepianie, za plecami widzów, kolejnymi fragmentami utworu Chopina. Tylko Marsz żałobny w wykonaniu orkiestry dętej puszczano z play backu – wpisywał się w temat demaskacji kłamstwa w przedstawieniu. W spektaklu występowali aktorzy znani z filmów i teatru Ingmara Bergmana, m.in. Max von Sydow.