„Niedawno usłyszałem z ust Jerzego Giedroycia sąd bardzo okrutny: że po zbrodni katyńskiej, która pozbawiła nasz kraj piętnastu tysięcy wykształconych ludzi, Powstanie Warszawskie dokonało reszty i kraj został oddany na pastwę bolszewizmu. To oczywiście nie wina powstańców, raczej tych, którzy ogłaszając godzinę »W«, wydali całą inteligencką młodzież Warszawy na zmarnowanie. Cóż dziwnego, że kto inny zajął jej miejsce. Przecież to właśnie Warszawa była stolicą PRL-u w całym tego słowa znaczeniu. Dawni mieszkańcy zniknęli, a ich miejsce zajęli zadowoleni ze szczęśliwego dla nich obrotu rzeczy mieszkańcy okolicznych wsi, pracujący przy odgruzowywaniu, zaopatrujący miasto w żywność w pierwszych latach po wojnie, a później tworzący stały rezerwuar kadr partyjnego aparatu i państwowej administracji”.

A. Wajda, „Kino i reszta świata", Wydawnictwo Znak, Kraków 2000, s. 99-100.