Odwołująca się do opowieści biblijnej historia młodego żydowskiego intelektualisty, wrażliwego i zdolnego do samobójczych poświęceń, który ucieka z getta, wiele miesięcy ukrywa się w piwnicy u zakochanej w nim dziewczyny, a po informacji o likwidacji getta zaciąga się do oddziału Gwardii Ludowej. Film spotkał się z chłodnym przyjęciem, atakowano zwłaszcza dobór aktorów. Samson pozostał jednak rzadkim w kinematografii PRL-u dziełem opowiadającym o losach Żydów w czasie II wojny światowej. Jego walorem jest przyjęcie ich perspektywy oraz zaakcentowanie tkwiącego z Polakach antysemityzmu, a nawet skłonności do kolaboracji z nazistami i szmalcownictwa. Do wątków żydowskich, których preludium pojawiło się w Pokoleniu, Andrzej Wajda wrócił dopiero po wielu latach, w Korczaku i Wielkim Tygodniu.