Wielki Tydzień
Polska, 1995, 93 min
„Z naszej strony muru, rozmowa z Tadeuszem Sobolewskim i Adamem Michnikiem”, 1995, za: A. Wajda, „O polityce, o sztuce, o sobie", oprac. M. Malatyńska, Prószyński i S-ka, Warszawa 2000, s. 139..„W »Wielkim Tygodniu« chodzi nie tyle o sprawiedliwość, ile o ukazanie rzeczywistości przerastającej wszystkich uczestników zdarzeń. Bo przecież żeby wyciągnąć do kogoś rękę, trzeba było wiele ryzykować. Do tego byli zdolni albo ludzie nieświadomi zagrożenia, albo wyjątkowi, niemal święci. A które społeczeństwo składa się ze świętych?”
Opis
Film jest kolejną – po Samsonie i Korczaku – próbą zmierzenia się Wajdy z tematyką żydowską. Zarazem stanowi ostatni powrót do twórczości Jerzego Andrzejewskiego, z którym reżyser pracował przy Popiele i diamencie, Niewinnych czarodziejach i Bramach raju. Wielki tydzień, adaptacja opowiadania napisanego w 1943 roku, był przez Wajdę przymierzany na ekran już w 1968 roku, ale ówczesne nastroje antysemickie uniemożliwiły sfilmowanie scenariusza autorstwa Andrzejewskiego i Andrzeja Żuławskiego. Dopiero w 1995 roku udało się zrealizować nowy scenariusz, napisany przez samego Wajdę. Choć ze strony Kościoła padały zarzuty o antypolskość, to odbiór filmu nie wpłynął szczególnie na temperaturę debaty o stosunkach polsko-żydowskich, wznieconej opublikowanym w „Tygodniku Powszechnym” w 1987 roku esejem Jana Błońskiego Biedni Polacy patrzą na getto.
Opowiadając o wielkanocnym okresie 1943 roku, naznaczonym powstaniem w getcie warszawskim, Wajda sportretował różnorodność postaw wobec Zagłady, pokazując strach, chrześcijańskie miłosierdzie, donosicielstwo oraz walkę o godność i czyste sumienie. I choć film ten trudno umieścić wśród największych dokonań reżysera, to jego pokaz w konkursie głównym festiwalu w Berlinie stał się powodem do nagrodzenia Wajdy Srebrnym Niedźwiedziem „za całokształt twórczości, ze szczególnym uwzględnieniem filmu Wielki Tydzień”.
Film dostępny na Polsat GO BOX
Informacje o filmie
Obsada
Galeria8
